تمایز سلول‌های بنیادی مزانشیمی ورید بند ناف انسانی به سلول‌های شبه کبدی در محیط آزمایشگاهی

چکیده سابقه و هدف سلول‌های بنیادی مزانشیمی جدار ورید بند‌ ناف انسانی، به عنوان سلول‌های چند توان، اخیراً جداسازی شده و پتانسیل تمایزی آن‌ها به سلول‌های مختلفی نظیر سلول‌های عصبی و قلبی بررسی شده است. در این مطالعه، توانایی سلول‌های بنیادی مزانشیمی ورید بند ناف در تمایز به سلول‌های کبدی با تمرکز بر پروفایل بیان ژن‌های اختصاصی کبد ارزیابی شد. مواد و روش‌ها در یک مطالعه تجربی، سلول‌های بنیادی مزانشیمی جدار ورید بند‌ناف انسان پس از جداسازی به مدت یک ماه با استفاده از یک روش دو مرحله‌ای‌تحت تیمار با فاکتورهای القایی نظیر فاکتور رشد کبدی و انکوستاتین M قرار گرفتند. سپس بیان ژن‌های اختصاصی سلول‌های کبدی از طریق روش RT-PCR و ایمونوسیتوشیمی مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها پس از تیمار سلول‌ها با فاکتور‌های القایی، تغییر شکل سلول‌ها از حالت فیبروبلاستی و دو قطبی به فرم اپیتلیال و چند وجهی مشاهده گردید. بیان یا افزایش بیان ژن‌های اختصاصی سلول‌های کبدی نظیر CK8 ، CK18 ، HNF3β ، c-Met ، AFP، TTR ،G6P ، Transthyretin و ALB در طول دوره القایی تایید شد. هم چنین واکنش سلول‌ها به آنتی‌بادی بر علیه آنتی‌ژن سیتوکراتین 18 در سلول‌های تمایز یافته مثبت بود. نتیجه گیری با توجه به داده‌های کسب شده، می‌توان نتیجه گرفت که سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از جدار ورید بند‌ناف، توانایی تمایز به سلول‌های شبه کبدی را دارا می‌باشند. کلمات کلیدی: وریدهای بند ناف، سلول‌های بنیادی مزانشیمی، فاکتور رشد کبدی، انکوستاتین M